Browse Documents (3 total)
Дил мехоҳад, ки гӯяму гирям My heart wishes for me to speak and to weep
From the publisher: Ин китоб аз ду қисм иборат буда, қисми аввал «Дил мехоҳад, ки гӯяму гирям” ном дорад. Муаллиф дар он хотираҳои айёми тифлӣ ва ҷавснии худро рӯйи коғаз овардааст, ки ба воқеаҳои соли 1937 марбут аст. Селоби хунолудаи даврони сталинй оилаи ин зиёии тоҷикро низ ба гирдоби худ кашида буд. Муаллиф ҳодисаҳоеро ёдовар шудааст, ки падари ғамхору меҳрубон ва модари мискину бенавояш аз сар'гузаронидаанд..У дар симои модар тоқат, матонат, сидиу вафо ва покии дили як нафар зани ба фоҷиаи мудҳиш рӯбарӯшудаи тоҷикро таҷассум намудааст. Қисми дуюм аз хотираҳо ва очеркҳои илмию оммавӣ иборат буда, фаъолияти илмию адабии чеҳраҳои намоёни илму фарҳангро фаро гирифтаанд. Инҳо Мирзо Турсунзода, Носирҷон Маъсумй, Муҳаммад Осимӣ, Аҳрор Мухторов, Раҷаб Амонов ва дигарон мебошанд.
Khursheda Otakhonova was a Tajik literary historian, known in particular for her work on Abdulqassim Lahuti and Sadriddin Ayni. The first part of these memoirs, initially published in Sadoi Sharq,discusses the effect of Stalin’s purges on Otakhonova’s own family. Her father, Otahon Musohojaev, joined the Komsomol in 1919 and became a Party member in 1923; he was arrested in 1937. Hursheda and her mother sought shelter in Istarafshan; her father was released in 1944 but was not rehabilitated until 1957. Later chapters cover the author’s experience with prominent intellectuals and literary figures, including Abduqodir Manyezov and Mirzo Tursonzade.
Ахтарон. Маҷмӯи ёддоштҳо Stars. Collected memoirs
From the publisher: Китоби нависанда Холмурод Шарифов “Ахтарон" асари ёддоштӣ буда, дар он муаллиф маҳорати нигорандагии худро бо нозукиҳояш намоиш додааст. “Ахтарон" нусхаи такмилёфтаи ёддоштҳои мусанниф “Оламафрӯзон" (Душанбе, “Маориф" 1992 ва “Ахтарони фарҳанг" (Душанбе, “Ирфон” 2002) буда, дар он иловаҳои зиёд ворид гардидаанд. Бахшҳои ёддоштӣ роҷеъ ба Суҳайлӣ Ҷавҳаризода, Мирсаид Миршакар, Раҳим Ҷалил ва Одина Ҳошим иловаҳои тозаанд. Ёддоштнависӣ аз жанрҳои душвори адабиёт маҳсуб ёфта, он диди хос, дарки амиқи матлаб, маҳорати фавқулоддаро дар масоили доги умдаи рӯз талаб мекунад. Омӯхтаву андӯхтаҳои муаллиф дар шакли ёддоштҳои ҷолибу хотирнишин ва латифу ҳикматангез рӯи когаз омадаву дар ҳамин китоби пурмӯҳтаво манзури хонандагони сершумор, хусусан омӯзгорон мегардад.
Holmurod Sharifov (1927-2017) was a Tajik-Soviet party and government official. Originally from the area of Panjikent, he and his family were resettled in the Vaksh valley in 1937; after 1946 he embarked on a career in the Komsomol and later in the Party. He eventually earned a kandidatskaia degree from the Academy of Social Sciences of the CPSU. He served as Deputy Minister of Culture and Central Committee Secretary for Culture of the Communist Party of Tajikistan from 1968-1979. He was also a member of the Soviet Committee for Solidarity with the Countries of Asia and Africa. This book collects previously published recollections about Soviet-Tajik cultural figures, including those he traveled with as part of official trips to Afghanistan, the USA, Canada, Bulgaria, and beyond. Among the many figures discussed in the book are Sadriddin Ayni, Mirzo Tursunzoda, the film director Boris Kimergerov, and Bobojon Gafurov.
Таркиш The Explosion
From the publisher: Яке аз ходимони барҷастаи сиёсӣ ва давлатӣ Ҳоҷи Ҳикматулло Насреддин (Насреддинов) китоби хотироти худро “Таркиш” номгузорӣ кардааст. Китоб марҳалаҳои гуногуни кору мушоҳидаҳои муаллифро дар сохтори ҳизбию давлатӣ ва тариқи роҳбариро дар ҷумҳурӣ дарбар мегирад.
Hikmatullo Nasreddinov (1939-) was a leading Tajik politician in the early 1980s and a protege of Rahmon Nabiev, the First Secretary of the Communist Party of Tajikistan from 1982 to 1985. Nasreddinov's memoir touches on the 1970s and early 1980s, but is largely focused on the final years of the USSR and the start of the Tajik Civil War in 1992, which he blames on the political course taken by Kahhor Mahkamov in the late 1980s.
